7 kroków do sukcesu czyli Inicjatywy oddolne Narzędziowni!
Oddolna inicjatywa przebiega czasem sprawnie, z pełnym zaangażowaniem ludzi i entuzjazmem. Bywa też zupełnie na odwrót i kończy się na deklaracjach. Wtedy pomysłodawca frustruje się i próbuje motywować ludzi. Przygotowaliśmy dla Ciebie krótki poradnik na podstawie doświadczeń wi Narzędziowni, abyś mógł realizować inicjatywy oddolne. Zaczynamy?
Po pierwsze. Unikaj przedwczesnej radości z początkowego entuzjazmu!
Wiele inicjatyw mocno przyciąga w początkowej fazie. Czasami entuzjazm wynika z atrakcyjności pomysłu np. popularny lub błyskotliwy pomysł, a czasem jest to przypadek. Początkowy entuzjazm często opada bardzo szybko albo w najmniej oczekiwanym momencie. Dwadzieścia osób deklaruje udział w spotkaniu, a przychodzą dwie. W takiej sytuacji przyjmij porażkę ze stoickim spokojem i wróć do tematu za pół roku. Unikaj obwiniania innych o „bycie niepoważnym” albo siebie o „złą organizację”.
Po drugie. Nastaw się dobrze do roli lidera!
Po wstępnej fazie pracy nad inicjatywą, pojawia się dużo pomysłów i jednocześnie różnych wizji rozwoju. Ważne, aby wtedy pojawił się lider w grupie. Weźmie on na siebie odpowiedzialność za podejmowanie decyzji oraz zaproponuje i skonsultuje rozwiązania. Jeśli zabraknie lidera, to prawdopodobnie spotkanie założycielskie jest ostatnim spotkaniem. Pamiętaj, że inicjowanie nowych pomysłów wiąże się z przyjęciem przez Ciebie roli lidera. Ewentualnie zaproś do inicjatywy osobę mającą doświadczenie w przewodzeniu grupie.
Po trzecie. Zadbaj o dobrą komunikację!
Kiedy inicjatywa rozwija się dalej, regularnie przekazuj informacje, które otrzymujesz. Przypominaj o nowych faktach, działaniach, pomysłach i ustaleniach. Zachęcaj członków grupy do wzajemnej komunikacji.
Po czwarte. Planuj wspólną pracę z bardzo dużym zapasem czasu!
Pamiętaj, że w oddolnych inicjatywach praca zajmie 2-3 tygodnie. Z dziesięciu zadeklarowanych osób pracę wykonają dwie osoby w wyznaczonym terminie. Ponadto trzy lub cztery osoby znikną wraz ze swoimi działaniami.
Po piąte. Unikaj wyręczania innych!
Jeżeli rozwijasz inicjatywę, to proś innych o pomoc. Mów lub pisz, co jeszcze jest do zrobienia i proś konkretne osoby o wykonanie pracy. Na pięć poproszonych osób zgodzi się jedna, a będzie to zwykle piąta osoba, do której zwrócisz się z prośbą.
Po szóste. Przygotuj się na kryzys własnej motywacji!
Istnieje spore ryzyko, że działając bez zapłaty dopadnie Cię kryzys motywacji. Maratończycy nazywają to „kryzysem trzydziestego kilometra”. Nagle czujesz, że zatrzymujesz się w miejscu z jakiegoś powodu. Jeśli czujesz, że tracisz zapał, to wyznacz „zastępcę”, wyłącz się na tydzień, znajdź czas na hobby, pobądź z bliskimi albo zarób trochę pieniędzy.
Po siódme. Twórz śmiałe wizje i świętuj wspólne sukcesy!
Stale przypominaj ludziom, jakie osiągną konkretne korzyści po zrealizowaniu wspólnej inicjatywy. Może to być wspomnienie świetnej zabawy, ułatwienie ich życia, nawiązanie korzystnych kontaktów, zarobienie pieniędzy. Ponadto chwal i ogłaszaj wspólny sukces, kiedy coś się uda. A kiedy zakończycie pracę nad inicjatywą, zaplanuj wspólne świętowanie.